در ایران، افراد بی دین و اعضای گروه LGBTQ با چالش های منحصر به فردی روبرو هستند که ناشی از تقاطع هویت و شرایط اجتماعی-سیاسی آنها است. برخی از اشتراکات بالقوه بین این دو گروه در ایران عبارتند از:

تبعیض و عدم تحمل:

بی دینی: در ایران، اسلام دین رسمی است و افراد غیرمسلمان با تبعیض و آزار و اذیت قابل توجهی روبرو هستند. آنها ممکن است از حقوق اساسی مانند آزادی مذهب، اشتغال و آموزش محروم شوند.
LGBTQ: همجنسگرایی در ایران غیرقانونی است و اعضای گروه LGBTQ با خطر دستگیری، آزار و اذیت و حتی اعدام روبرو هستند.
فشار برای انطباق:

بی دینی: افراد بی دین ممکن است تحت فشار خانواده و جامعه برای پنهان کردن باورهای خود یا وانمود کردن به مسلمان بودن قرار بگیرند.
LGBTQ: اعضای LGBTQ ممکن است تحت فشار خانواده و جامعه برای پنهان کردن هویت جنسی خود یا ازدواج اجباری با افراد جنس مخالف قرار بگیرند.
کمبود منابع و حمایت:

بی دینی: افراد بی دین ممکن است در یافتن جوامع حمایتی یا منابعی که به آنها کمک کند تا با هویت خود کنار بیایند، دشواری داشته باشند.
LGBTQ: اعضای LGBTQ ممکن است در یافتن مراقبت های بهداشتی تأیید کننده جنسیت، مشاوره یا سایر منابع حمایتی دشواری داشته باشند.
احساس انزوا و تنهایی:

بی دینی: افراد بی دین ممکن است احساس کنند که در جامعه خود تنها هستند و از خانواده و دوستان خود طرد شده اند.
LGBTQ: اعضای LGBTQ ممکن است احساس کنند که در جامعه خود تنها هستند و از خانواده و دوستان خود طرد شده اند.
مقاومت و تاب آوری:

بی دینی: با وجود چالش ها، افراد بی دین در ایران شبکه های حمایتی زیرزمینی ایجاد کرده اند و برای حقوق خود مبارزه می کنند.
LGBTQ: با وجود چالش ها، اعضای LGBTQ در ایران شبکه های حمایتی زیرزمینی ایجاد کرده اند و برای حقوق خود مبارزه می کنند.